Terug

Yvonne

inZicht ambassadeur, samen met Jessica en Hayley – SO De Zonnehoek, Apeldoorn

Binnen onze school vormen we een hecht team dat altijd al veel oog had voor de behoeften van leerlingen. Door onze kennismaking met PCM zijn we toch nog weer anders gaan kijken en beter gaan observeren.
Waar we eerst meer intuïtief onze weg vonden hebben we nu meer inzicht in onze benadering en kunnen we beredeneerde keuzes maken. Bovendien hebben we nu taal om onze aanpak te bespreken, namelijk PCM taal.

In mijn rol als ambassadeur ga ik het gesprek aan met collega’s wanneer ze in de knoop zitten met een leerling. Het fijne is dat ik op hen af mag stappen als ik hoor dat er iets mis is èn dat ze naar mij komen.
Door vragen te stellen komen we er heel vaak wel uit. Een mooie beginvraag is: “wat zie je?” Het antwoord op de vraag leidt tot prachtige observaties en mogelijke oplossingen.
Wat ons opgevallen is: We denken vaak dat we bij een leerling met autisme veel Gestructureerd denker of Doorzetter zien. Door observatie komen we er dan bijvoorbeeld achter dat de leerling graag klusjes voor de leerkracht doet of persoonlijke aandacht vraagt door een tekening te komen laten zien. Zo zijn we erachter gekomen dat we veel Harmoniser-energie zien bij deze leerling.

PCM help ons verder te kijken dan onze aannames.

Als ik naar mezelf kijk zie ik dat mijn communicatie krachtiger is geworden. Ik had eigenlijk al goed contact met de mensen om me heen, maar nu is dat nog verder verbeterd.
Ik heb geleerd te wachten, de tijd te nemen om te observeren.
Soms krijg ik een reactie die me raakt. Ik probeer dan even de tijd te nemen en na te gaan wat de reactie met me doet. Ook ga ik na waarom de collega zo reageert als ze reageert, wat zit erachter?
Het helpt niet alleen mezelf, maar ook de ander: ik zoek naar een passende reactie, de ander heeft tijd weer tot zichzelf te komen.
Zo heb ik geleerd van een voorval uit het verleden: Ik was naar een heel interessante bijeenkomst. Er waren maar heel weinig collega’s naar toe gekomen en dat was jammer. Iedereen had er eigenlijk bij moeten zijn. Toen ik later in een teambijeenkomst mocht vertellen over de bijeenkomst zei ik dat ook: Ik ben daar geweest, dit was de inhoud en het was heel jammer dat jullie er niet waren, want je had er heel veel aan kunnen hebben.
Later begreep ik van een collega dat ze dat heel vervelend vond. Bij haar was de boodschap blijven hangen dat ze tekortgeschoten was, niet goed genoeg was, doordat ze er niet was. Nu pak ik dan anders aan: Ik vertel over de inhoud en mijn enthousiasme daarover, mijn eventuele teleurstelling laat ik achterwege. Die helpt namelijk de ander niet.

Hayley, Jessica en ik zijn samen ambassadeur binnen onze school. We hebben bepaalde taken een beetje verdeeld. Zo verzorgt Hayley bijvoorbeeld de informatie naar collega’s over bijvoorbeeld studiemiddagen en webinars. Het inhoudelijke deel doen we samen en ik heb de briefings voor mijn rekening genomen.
Elke ochtend starten we in school met een korte briefing. Die duurt zo’n 5 minuten. Daarin bespreken we zaken de spelen: Een zieke ouder, een kind dat weggelopen was, we besteden aandacht de gebaren(-taal) bij het thema van de week.
Heeft een collega een probleem omdat een van de klassenassistenten ziek is? We zoeken daar samen een oplossing voor.
Op donderdag is er dan ook even tijd voor PCM. Ik kies een complimentenkaartje, lees het voor en collega’s roepen bij welk persoonlijkheidstype het past. Of ik ga alle distress bij langs die je die dag tegen zult komen bij leerlingen. Collega’s waarderen dat! Misschien ook omdat daar wel wat durf voor nodig is. 
Ook heb ik wel eens 6 manieren gedeeld om leerlingen op een positieve manier aan het rekenen te krijgen. Als een collega dan na afloop vraagt of ze een kopietje mag van mijn voorbereiding is dat een mooie waardering voor ons als ambassadeurs!
Af en toe besteden we aandacht aan PCM in de teamvergadering. Niels, onze directeur, bereidt dat samen met ons voor.

Binnenkort willen we hem voorstellen een idee van ambassadeur Debby te passen binnen het team. Het is een mooie teambouwer. Je leest erover in het interview met Debby (ook een blog op deze website).