Debby
inZicht ambassadeur
CBS De Lichtboei, Oostwold
We zijn een open team, we overleggen veel met elkaar en hebben begrip voor elkaar. Door onze kennis van PCM hebben we geleerd nog beter naar onszelf te kijken. Ik weet, net als mijn collega’s, hoe ik reageer, wat mijn sterke kanten zijn. Die kennis heb ik ook nodig om in balans te blijven. Eerlijk gezegd ben ik best onzeker en dat ben ik ook altijd geweest. Toch heb ik nu meer vrede met mezelf. Ik weet wie ik ben en heb geleerd dingen te herkennen in mezelf. Gebeurtenissen uit het verleden hebben meer een plek gekregen.
Ik weet ook dat ik er behoefte aan heb alleen te zijn, bijvoorbeeld na een drukke dag voor de klas. Voor mezelf regel ik momenten waarop ik even tot mezelf kan komen, om mijn batterij op te laden. En soms, als ik me toch onzeker voel, heb ik in mijn achterhoofd de gedachte ‘ik ben oké, jij bent oké’. En ik weet dat dat ook echt zo is.
Naar mijn leerlingen ben ik anders gaan kijken. In mijn groep 3 zit bijvoorbeeld een meisje dat erg opmerkzaam en punctueel is. Als ze de klas binnenkomt ziet ze direct wat anders is dan afgesproken. Ze reageert daar dírect op. Mijn eerste gedacht is dan: “oh nee, hè”, maar daarna denk ik nu toch: “Ze heeft veel doorzetter” en lukt het me een positieve draai aan mij reactie te geven. Daarin ben ik flexibeler geworden.
Zoals vandaag. In de klas hangt een bord met de doelen, de agenda en de hulpjes. De namen van de hulpjes die geweest zijn veeg ik weg. Vanmorgen was ik dat vergeten. Haar opmerkzaamheid: “Juf, de hulpjes van de woensdag staan nog op het bord.” Mijn reactie was: “Oh, wat goed dat je dat ziet, ik haal ze meteen weg.”
Ook oudergesprekken krijgen een positieve draai. Een bespreking met ouders van een meisje met veel Promotor energie heb ik voorbereid met de kaarten uit ‘PCM in jouw klas’. Ouders herkenden de tekst die ik uit de kaarten heb gehaald, het werd een mooi gesprek.
Op onze school ben ik de enige ambassadeur. Ik heb nu een maatje binnen school om mee te sparren, dat heeft mijn rol gemakkelijker gemaakt.
Ik informeer bijvoorbeeld over de webinars en kies de opdrachten die we als team gaan doen.
De kaarten bij de opdrachten kopieer ik dan en hang ze in de koffiekamer en op de wc.
Dat laatste klinkt misschien gek, maar het werkt wel! Een collega zei: “Op de wc heb ik tenminste echt even tijd om te lezen.”
Ik bedenk steeds nieuwe manieren PCM onder de aandacht te brengen.
Als inspiratie gebruiken we niet alleen opdrachten uit inZicht. Ook Zie eens (sociaal emotionele ontwikkeling in de bovenbouw – door ZieZ) is een mooie bron.
Op basis van een opdracht uit Zie eens doen we nu het volgende:
Ik heb op de foto van alle teamleden op kartonnen kaarten geplakt. Aan elke kaart heb ik 6 wasknijpers gehangen.
Collega’s hebben 6 vragen beantwoord:
Wat vond je vroeger leuk op de basisschool?
Wat is het leukste bordspel?
Wat is je mooiste vakantieland?
Wat is je favoriete sport?
Wat is je lievelingsfilm?
Wat is een prachtig boek?
De antwoorden heb ik losgeknipt per vraag in een envelop gedaan. Op elke envelop staat de vraag geschreven. De enveloppen zitten in een doosje.
Af en toe trekken we na schooltijd bij de thee een envelop uit de doos.
We leggen de kaarten op tafel en proberen er samen achter te komen wie welk antwoord gegeven heeft. De antwoorden maken we met de knijpers vast aan de juiste kaart.
Met kerst heb ik een extra kerstboom neergezet. Aan de boom hingen opgerolde briefjes met complimenten. Collega’s mochten een briefje pakken en het compliment lezen. Als het bij je past, hou je het briefje. Past het beter bij een collega? Dan geef je die collega het briefje en daarmee een compliment.
Zo geef Ik mijn eigen draai aan de opdrachten en ik hoop dat anderen dat ook doen.